16) เกิดคนเดียว ตายคนเดียว
ชีวิตเราเกิดมาคนเดียว ตายก็คนเดียว จะมัวไปห่วงใครไม่ได้
ตัวเราเองยังเอาตัวไม่รอด เมื่อตัวเราเองยังเอาตัวเองไม่รอด ยังไม่มีที่ยึดที่เกาะแน่นอน ก็แสดงว่า ตัวเรายังไม่แน่จริง อาจจะเสียทีพญามารเมื่อไรก็ได้
เกิดมาแล้ว พบพระพุทธศาสนาแล้ว พบวิชชาที่สำคัญและมีประโยชน์ที่สุดแล้ว ยังไม่รีบขวนขวายเมื่อยังหนุ่มยังสาวอยู่ แล้วจะรอไปเมื่อไร
เมื่อแก่แล้วก็ทำอะไรไม่ได้ เรายังไม่รู้แน่ว่า จะตายเมื่อไร เกิดปุบปับตายไปมิตกนรกหรือ ? ไม่กลัวว่า เกิดมาแล้วจะเป็นโมฆะหรือ ?
ไม่เสียดายเวลาหรอกหรือ ?
ชีวิตนี้เกิดมาสร้างบารมี บุญที่ได้เพิ่มขึ้น ก็รักษาให้ดี มีแต่บุญเท่านั้นที่จะ ช่วยเราได้
บุญละเอียดเป็นบุญที่สำคัญมาก เรายังทำบุญละเอียดน้อยอยู่ แล้วเราจะหวังอะไรกับชีวิต ถ้าเกิดมาครั้งนี้เพื่อให้เป็นโมฆะ แล้วจะเกิดมาทำไม ?
เห็นแก่คุย เห็นแก่เล่น เสียเวลาเปล่า ๆ เราได้อะไรบ้าง ?
ลองนึกดูก็จะรู้ว่า เราขาดทุนหรือกำไร ระวังเอาไว้ บุญต้องรักษาให้ดี ถ้ารักษาไม่ดี ไม่นึกถึง ไม่เอาใจใส่ บุญก็น้อย บุญก็ไม่หลั่งไหลมา ถ้าเรานึกไว้เรื่อย บุญก็ส่งต่อเนื่องไปเรื่อย ๆ
อนาคตเราจะหวังอะไรอีกหวังความงามในรูป เสียง กลิ่น รส สัมผัส อย่างนั้นหรือ ? จงคิดให้ดีก่อน ก่อนที่จะทำอะไรลงไป ผิดแล้วจะแก้ไม่ทัน นอกจากจะทำใหม่
9 กุมภาพันธ์ พ.ศ.2518
16. BORN ALONE, DIE ALONE
We were born alone and we will die alone.
There is no need to worry about others if we can’t even save ourselves. If we can’t save ourselves, and don’t have a firm grip on our own refuge, then maybe we are not good enough to save others. We, ourselves, may be vulnerable to Mara.
Now that we have found Buddhism, now that we have found the most important and beneficial knowledge, what are we still waiting for? Why are we not reaping the benefits? Are we going to wait until we are too old?
We don’t know when our final moment may arrive. If we die unexpectedly, do we want to find ourselves in a hell realm? Doesn’t it bother you to think that your time in this life may be for naught? Don’t you feel sorry for the wasted time, and the wasted life?
The purpose of our life is to pursue ‘Perfections’7 (parami). Preserve and protect our merit. Only merit will carry us through in the end. Transcendental merit (merit gained from meditation) is very important. How much do you expect of life when you have accumulated so little transcendental merit?
If we are born into this world and allow our life to be wasted, why bother to be born at all? Chattering, fooling around, frivolous pursuits, what do we gain from such activities? Are we winning or losing in our quest for Perfections?
You must protect your merit. If you don’t protect it, pay no attention to it, or don’t reflect on it regularly, your merit will become weak and stop flowing. But if you constantly reflect on it, your merit will keep flowing.
Ask yourself what you want for your future. Do you wish to become lost amidst the deceptions of pleasurable sight, sound, smell, taste and touch?
Reflect upon this carefully. A wrong path, once chosen, is hard to deviate from.
February 9, 1975
Perfections (parami): ‘Perfected. Virtues’; transcendental virtues. In Buddhism, Perfections are transcendental virtues cultivated as a way of purification, purifying karma and helping the aspirant to live an unobstructed life, while reaching the goal of enlightenment.
一个人^，一个人死
我们生时只一个人生，死时也只一个人死，要拯 救自己尚且不能，而担忧别人也只是枉然。
既然我们还救不了自己，还没有可依可靠之处， 这足以证明自己本事不足，随时都可能败在魔王之 手。
如今得善缘，生而为人且信奉了佛法，又有幸遇 上非凡的法门，如不趁年轻的时候努力修行，空让 岁月流逝，老来什么也来不及了。
我们不知道将死于何时，如果骤然命丧，极有可 能堕入地狱。难道不怕今生一无所获？难道不痛惜 易逝的时光？
今生我们是为修波罗蜜而来的，增上的功德要善 加珍惜，只有功德才救得了我们。
细腻精致的功德（禅修的功德）是很重要的功 德。我们所修的此类功德还很少，如果不勤加修 行，人生还能有何寄望？
如果今生是为了 “一无所获”而来，那又何必要 投生于世？
认为谈天说地重要，认为吃喝玩乐重要而就此 虚度一生，而这又能得到什么？试想一想，此生到 底是亏还是盈？这一切千万不可掉以轻心！
功德必须好好珍惜，否则，不念及、不思及、 疏忽了，功德就会减少，不会如泉涌来。倘若时常 思及，功德仍会绵延不断而来。我们对将来有何寄 望，难道要寄望于色、声、香、味、触之美中？
必须三思而行，否则铸成过错，要弥补也来不及 了。除非重头做起吧。
佛历2518年2月9曰
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น