177) จากบ้าน
สมัยยายเป็นเด็กอายุ 10–12 ขวบ มีอยู่วันหนึ่งพ่อยายกินเหล้าเมา พ่อเขาเป็นคนจน นอนใต้ถุน แม่เป็นเศรษฐี นอนบนบ้านกับลูกอีก 9 คน พ่อบ่นพึมพำ แม่เลยว่าพ่อว่า ไอ้นกกระจอก มันเป็นปมด้อยของพ่อที่จนพ่อโกรธ และถามลูก ๆ ว่า ได้ยินไหมแม่เอ็งว่าพ่อ ลูกคนอื่นเงียบ แต่ยายไม่รู้เรื่อง เลยพูดออกไปว่า แม่เขาไม่ได้ว่าพ่อหรอก พ่อยายเลยแช่งว่า ให้หูหนวก 500 ชาติ ยายกลัวจริง ๆ นะ เมื่อวันที่พ่อตาย ยายออกไปดูทุ่งนา พอกลับมาเขาก็ว่า พ่อยายตายแล้ว ลูกทุกคนได้ขออโหสิกรรม แต่ยายไม่ได้ขอ ยายนึกแต่ว่า ยายต้องหูหนวกแน่ ยายคิดอย่างเดียวจะขอขมาพ่อ เรื่องอื่นยายไม่ได้คิดเลย จนเมื่อยายได้ยินเรื่องหลวงพ่อวัดปากน้ำ ยายก็ตั้งใจจัดแจงเรื่องทางบ้านเสร็จเรียบร้อย ที่นาต่าง ๆ ได้กลับคืนมาเมื่อบ้านร่มเย็น ยายก็ออกจากบ้าน
7 มิถุนายน พ.ศ.2524
177. LEAVING HOME
When I was a young girl about 11 or 12 years old, my father came home drunk one day. He was so drunk that he fell asleep on the ground outside the house while the rest of the family slept inside. In disgust, my mother called him a “sparrow” (a Thai expression for a worthless person) that leached off her wealth.
My father angrily asked all the children if we heard her abuse him. Innocently,
I said that I did not think she had insulted him. He became so enraged that he cursed me to deafness for 500 lifetimes. I was very frightened of his curse!
On the day he died, I was out in the rice field. By the time I returned home, he had already passed away, so I missed my opportunity to ask him for forgiveness. I thought surely his curse would come true. I became determined to somehow find him in the afterlife to ask for his forgiveness. When I learned about Luang Por Wat Paknam, I knew there was a way. So as soon as I was sure my family could support themselves, I left home.
June 7, 1981
离家的因缘
When I was a young girl about 11 or 12 years old, my father came home drunk one day. He was so drunk that he fell asleep on the ground outside the house while the rest of the family slept inside. In disgust, my mother called him a “sparrow” (a Thai expression for a worthless person) that leached off her wealth.
My father angrily asked all the children if we heard her abuse him. Innocently,
I said that I did not think she had insulted him. He became so enraged that he cursed me to deafness for 500 lifetimes. I was very frightened of his curse!
On the day he died, I was out in the rice field. By the time I returned home, he had already passed away, so I missed my opportunity to ask him for forgiveness. I thought surely his curse would come true. I became determined to somehow find him in the afterlife to ask for his forgiveness. When I learned about Luang Por Wat Paknam, I knew there was a way. So as soon as I was sure my family could support themselves, I left home.
June 7, 1981
离家的因缘
奶奶年约11-12岁时，某天父亲喝醉了酒，躺在 高脚屋下的竹榻上，而母亲就和九个儿女睡在屋里。 父亲出生较穷，而母亲来自富裕家庭。当时父亲酒后 神志有点迷糊，兀自反复地说着一些醉语。母亲心感 不满，就以嘲讽的口吻说：“麻雀正在别个鸟窝里觅 食。”父亲因贫穷而自卑，于是非常恼怒地大声问：
“孩子们，听见了吗？你们的妈妈在羞辱爸爸。” 孩子们都不敢出声，而奶奶那时年幼不懂事，回 应道：“爸爸，妈妈没有要侮辱你的意思。”
父亲此时更愤怒，并诅咒说：“你们的妈妈在责 骂我，你们没听见吗？那就让你们五百世生为聋子 吧！”
在父亲往生的那一天，奶奶照常地去了田地里视 察农作物。当奶奶从农地归来时，才知道父亲已往生 了。当时除了奶奶之外，所有的兄弟姐妹都向父亲忏 了悔，求得谅解。因此，唯独奶奶害怕来生世世会变 成聋子。
自那时起，奶奶便一心想着该如何向父亲什悔， 再也没别事可想了。过后直到听说北榄寺祖师的事 迹，就下定决心要到那儿去，跟随祖师学习法身法 门。当时奶奶把家里所有的事务都安排妥当，以确保 家人可以安稳的过日子后，才离开家，去找北榄寺祖 师。
佛历2524年6月7日
佛历2524年6月7日
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น